25 jaar in het vak…

En toen zat ik opeens 25 jaar in het vak. Een collega uit Hengelo, die toen bij mij in de klas zat, maakte er een post van op LinkedIn. Tjonge waar is de tijd gebleven zeg… Op mijn beurt appte ik een van mijn beste vriendinnen om haar te feliciteren met dit jubileum. Ze reageerde enthousiast terug met de opmerking ‘gelukkig hebben we de foto’s nog’. Ik dacht dat ze een geintje maakte, maar kort daarna verscheen de foto, waarop een nog piepjonge Gerdieke haar diploma tekent, in de whatsapp.

Om precies te zijn op 29 mei 1999 ontving ik mijn diploma op de Hogeschool Enschede. Het begin van een mooie carrière in dit prachtige vak. De opleiding zat toen nog aan de Kortenaerstraat 4, een plek waar nu luxe appartementen staan. We hadden als opleiding fysiotherapie toen ons eigen gebouw en dat was knus en gezellig. Als ik terug denk aan die tijd, dan komen er veel mooie herinneringen boven. Natuurlijk moet ik meteen denken aan ons introductiekamp. Dat was nog eens een serieuze ontgroening!!! Gelukkig zijn daar geen foto’s van. En natuurlijk het ‘botjes’ examen, maar ook aan de vele avonden oefenen in kleine groepjes. De schoolfeesten, de ski trips en ga zo maar door. Natuurlijk was er af en toe ook tentamen stress. Ik zal nooit vergeten dat ik een punt aftrek kreeg, omdat ik een handdoek per ongeluk op de grond legde. Er ontstonden mooie vriendschappen en als ik collega’s uit mijn jaargang tegen kom, dan is het nog altijd ouwe jongens krentenbrood. Ik denk dat veel collega’s van de opleiding Enschede dit gevoel wel herkennen.

Al 25 jaar lang iedere dag met plezier naar mijn werk. Door de jaren heen is dit niet steeds op dezelfde plek geweest, maar ik heb wel altijd gewerkt als fysiotherapeut. Eerst als waarnemend fysiotherapeut, maar al vrij snel in een vaste baan. Tijdens een van mijn eerste waarnemingen kwam ik al in aanraking met de specialisatie oedeemfysiotherapie. Ik had nooit kunnen dromen dat ik 25 jaar later een gespecialiseerde praktijk zou hebben in deze vakrichting.

Als ik dan terug denk aan de collega’s waarmee ik afgestudeerd ben, dan hebben er veel het vak verlaten. Bij sommige was dat al wel meteen duidelijk, omdat ze vanaf het begin al andere ambities hadden. Van anderen heeft het me verbaasd. We horen het op dit moment veel over de fysiotherapie in het nieuws. Fysiotherapeuten verlaten het vak, omdat er geen goede boterham te verdienen valt en omdat er zo weinig doorgroei mogelijkheden zijn. Dat vind ik persoonlijk erg jammer. Het financiële stuk, is zeker een zorgpunt, maar de doorgroei creëer je voor een groot deel zelf. Na 25 jaar heb ik nog altijd voldoende uitdaging in mijn vak en als ik die niet meer heb, dan ga ik op zoek naar iets nieuws binnen mijn mooie vak als fysiotherapeut!

Lees ook